Rolinda, jij bent misschien wel op de meest originele manier in het onderwijs terechtgekomen. Wil je daar eens over vertellen?

“Ja, dat is het eigenlijk wel hè? Ik vond het dus vroeger heel eng om voor de groep te staan en om met mensen in gesprek te gaan. En toen dacht ik: wat is nou het beroep waarbij je het meeste je angsten moet overwinnen? Toen kwam ik bij docent uit en dat vond ik zo leuk dat ik het ben blijven doen. Door mijn stages ben ik heel erg gegroeid en nu kan ik me niet meer voorstellen dat ik het heel eng vond vroeger.”

Wat maakt het onderwijs nou zo leuk?

“Wat ik het allerleukste aan mijn werk vind, is als je ‘s ochtends binnenkomt en die kinderen toch een beetje aan het lachen krijgt. Ik wil ze het plezier in school laten beleven en ze helpen om, net als ik, af en toe eens over wat onzekerheid heen te stappen. Als school zijn we toch een soort mini-maatschappij en ik wil ze voorbereiden op de toekomst, zodat ze zich ook buiten school staande kunnen houden.”

En waarom heb je er specifiek voor gekozen om op het Oscar te werken?

“Ik zat zelf op het Oscar Romero en dat heb ik als zo’n fijne prettige sfeer ervaren dat ik het leuk vond om daar deel van uit te gaan maken. Toen ik weer de school binnenstapte, kwam dat gevoel eigenlijk meteen helemaal terug.”

Wat is dat dan voor gevoel?

“Sfeer uitleggen is het moeilijkste wat er is volgens mij. Ik vind het leuk op het Oscar omdat je onderling veel contact met je collega’s hebt. We zijn een redelijk groot team, maar daarbinnen werken we met kleine teams waardoor je veel contact hebt met bepaalde groepen collega’s en je dus intensief rondom een groep leerlingen staat. Daardoor voelt het eigenlijk als een klein team binnen een groot geheel. We hebben ook regelmatig activiteiten vanuit de personeelsvereniging. Dat zorgt ervoor dat je veel weet over je collega’s en dat zorgt voor een beetje persoonlijke verbinding.”

En hoe zorg jij voor die verbinding met je leerlingen?

“Nou, een voorbeeld is dat ik letterlijk de deur van mijn lokaal open heb staan. Ik vind het belangrijk dat leerlingen zich welkom voelen en dat ze altijd bij mij langs kunnen komen om even een praatje te maken of om een vraag te kunnen stellen en dat ze zich welkom en ontvangen voelen op school.”

Hoe ervaar je de begeleiding vanuit het Oscar Romero?

“Met name vorig jaar heb ik veel begeleiding gekregen. Ik werd gekoppeld aan een docentcoach. Dat is iemand die buiten jouw eigen sectie staat, maar bij wie je wel terecht kunt voor veel vragen. De teamleider komt ook regelmatig eventjes in de lucht om te vragen hoe het gaat en verder hebben we voortgangsgesprekken. In die gesprekken kun je zowel de positieve als negatieve ervaringen delen, zodat we ook kunnen bedenken hoe je dat het beste aan kan vliegen.”

Hoe ziet een werkweek er voor jou uit?

“Ik werk vier dagen en ik geef elke dag een x-aantal uur les. Daarnaast hebben we één keer in de week vergadering met de teamcollega’s en hebben we één keer in de week sectieoverleg met alle docenten Aardrijkskunde. Maar verder bestaat mijn baan vooral uit lesgeven en dat vind ik nog steeds het allerleukst. Op mijn vrije dag kies ik er bewust voor om even lekker in mijn eigen wereld te zitten. Dan ben ik bezig met mijn eigen meubelmakerij en heb ik echt even de tijd om tot mezelf te komen, zodat ik op mijn werk weer alle tijd, aandacht en energie heb voor de leerlingen.”

Heb je tot slot nog een tip voor nieuwe docenten?

“Als tip aan nieuwe docenten zou ik mee willen geven om vooral open en eerlijk te zijn. Te genieten van de momenten dat het heel goed gaat en om hulp te vragen op de momenten waarop je denkt: dit zou ik graag de volgende keer anders willen zien of willen doen. En dat vooral niet bij jezelf houden, maar dat delen met anderen.”