Sam Knol is onderdeel van de techniekafdeling van d’Ampte. Hij geeft het vak Bouw, Wonen & Interieur, afgekort: BWI. Een paar jaar terug zat hij hier zelf nog op school.

Sam, vertel nog eens: hoe ben je hier als docent terechtgekomen?

“Ja, dat is een goeie. Ik deed het Hout- en Meubileringscollege en ik moest op een gegeven moment stage lopen. En toen ik die stage niet kon vinden, ben ik hierheen gegaan. Zo ongeveer mijn hele familie werkt in het onderwijs, dus die keuze was voor mij eigenlijk wel redelijk eenvoudig. Ik heb als leerling een leuke tijd gehad op d’Ampte en toen heb ik gevraagd of ik hier mijn stage kon doen. Zo ben ik er eigenlijk een beetje ingerold. Mijn collega’s grapten altijd: ‘Sam is fijn om erbij te hebben, want die weet al waar de punaises liggen.’”

Hoe ziet je werkweek er tegenwoordig uit, Sam?

“Mijn werkweek is voor mij redelijk recht toe, recht aan denk ik. Ik werk vier dagen per week bij d’Ampte. Dan sta ik soms op het praktijkplein bij Bouw, Wonen & Interieur en anders ben ik in de theorieruimte waar ik dan theorielessen geef aan mijn verschillende klassen. En ik studeer één dag in de week. Na het HMC heb ik de opleiding tot onderwijsassistent afgerond en nu volg ik de opleiding Leraar Mens en Technologie.”

Zijn er nog andere dingen die het leuk maken om op d’Ampte te werken?

“Het is sowieso leuk om met jongeren te werken en hier op het vmbo kan je ook je beroepsgerichte vak uitoefenen. Dat sluit voor mij goed op elkaar aan, want die werelden combineer ik graag. Daarnaast vind ik de werksfeer onder de collega’s extreem goed. Het is bijna een soort vriendengroep. We weten veel van elkaar en we doen een hele hoop met elkaar. We gaan vaak met een groepje padellen, we komen ook weleens bij elkaar over de vloer of we gaan samen ergens heen met de vrijmibo.”

Wat vind je zo leuk aan de d’Ampte leerlingen?

“Wat mij aanspreekt aan de vmbo’ers is vooral dat de connectie ook heel belangrijk is. Je helpt ze niet alleen met leren, maar ook als er dingen buiten school zijn. Bijvoorbeeld als er thuis iets speelt, of als er vrienden zijn met wie ze niet goed op kunnen schieten. Ik probeer ze daar dan een beetje in te helpen. Als docent begeleid je de leerlingen toch ook een beetje in het opgroeien en volwassen worden.”

En hoe zorg je dat die connectie met de leerlingen goed is?

“Dat doe ik eigenlijk vooral op persoonlijk vlak. Zo zijn er een paar leerlingen die bij mij in de buurt tegen elkaar moesten voetballen. En ik hou van voetbal, dus toen ben ik naar die wedstrijd gegaan. Het is ook leuk om te zien hoe die leerlingen buiten de klas zijn.”

Wat vind je minder leuk aan docent zijn?

“Nou, je hebt weleens een dag dat de leerlingen eigenlijk zoiets hebben van: ‘Vandaag wordt hem niet’. In het begin betrok ik dat nog op mezelf, dan dacht ik dat het aan mij lag. Maar inmiddels weet ik dat het er af en toe bij hoort dat de hele klas een keer geen zin heeft, of dat het niet gaat. Soms denk ik dan aan het eind van de les: ja, ik heb eigenlijk bijna niks bereikt. Maar ja, die dagen heb je er ook bij zitten.”

Hoe is jouw balans tussen werk en privé?

“Heel prima. Als ik op mijn werk ben, dan werk ik. En als ik thuis ben, dan ben ik in principe nooit bezig met werk. Het wil nog weleens voorkomen voor de zomervakantie, dat je dan wat voorbereiding moet doen. Of dat je iets langer doorgaat na de zomervakantie. Maar voor de rest is het werk wat mij betreft ook klaar als ik thuis ben.”

Heb je nog een tip voor nieuwe docenten?

“Ga vooral niet iemand anders zijn dan je bent. De leerlingen zien dat meteen. Een leerling ziet het ook meteen als het niet goed met je gaat. Die voelen dat om een of andere reden, dat is iets heel bijzonders. Dus zolang jij jezelf blijft en eerlijk bent, denk ik dat je het verst komt.”